Loksins svara þeir

Eftir að landsmenn hafa þurft að herða sultarólarnar vegna mafíuvinnubragða Björgólfs Thors og hans vina þá verður hann reiður þegar upp kemst um stuld hans á peningum innlendra og erlendra sparifjáreiganda.

Þegar maður skoðar þessi  bankamál þá virðist sem Íslandsbankamenn hafi verið glannar. Þeir tóku þátt í þessu fjárhættuspili svo lengi sem þeir þyrftu ekki að borga sjálfir. Sama má segja um Kaupþing nema þeir voru miklu stærri og glannalegri. Landsbankamenn, með Björgólf Thor í broddi fylkingar, stunduðu hins vegar skipulagða glæpastarfssemi. Þeir tóku peninga sem þeir áttu ekkert í og notuðu þá til að fjármagna yfirtökur á fyrirtækjum. Þegar ekki var lengur hægt að stela sparifé frá Íslendingum þá sneru þeir sér að því að stela frá enskum og hollenskum sparifjáreigendum. Þegar spilaborgin síðan féll þá senda þeir reikninginn til skattgreiðenda.

Réttast væri að þessir menn væru sviptir ríkisborgararétti sínum, náttúrulega að undangengnum dómi. Ég sé ekki að mikið þurfi að rannsaka mál þessara manna, gerðir þeirra eftir hrun dæma þá.

Björgólfur Thor: Skipulagður óhróður, véfréttir og lygar

Athugasemdir

[Predikarinn - Cacoethes scribendi , 29.7.2009 kl. 01:10]

Hvers vegna skyldu útrásarbófarnir fá að ganga lausir ?

Það tók ekki langan tíma að handjárna ungu mennina sem náðu heilum  50.000.000, króna af Íbúðalánasjóði og bankareikningum viðkomandi fyrirtækja sem þeir „yfirtóku“.

Hvað náðu Björgólfarnir miklu ?  5 milljörðum ? 7 milljörðum króna ?

Sama á við um geislaBAUGSfeðgana. Þeir munu hafa náð þúsundum milljarða einnig og ganga enn lausir vitaskuld. Ekki nóg með það. Almenningur kaupir enn hjá þeim nýlenduvörurnar. Í þeim verslunum hafa þeir verið að mjólka almenning með of mikilli álagningu, sem hefði sómt Ebeneser Scrooge vel, þó svo að sumar þessara verslana kallist lágvöruverðsverslanir og „Hagkaup“.

Þangað leitar klárinn þar sem hann er kvaldastur er það ekki ?

Baugsmiðlarnir hafa tamið hjörðina vel. Svo vel að athyglinni er „systematískt“ beint á alla aðra en geislaBAUGSfeðgana og meðreiðarsveina þeirra.

Muna menn það ekki að geislaBAUGSfeðgarnir sögðu breskum bankastjórum sínum að íslensku verslanirnar væru „reiðufjármjólkurkýrin“ þeirra ( cashcow samanber frétt þar um í breskum stórblöðum ) ? 

Þá eru ótaldir milljarðatugirnir sem bankarnir náðu hver um sig inn í gjaldeyrishagnaði með stöðutöku sinni gegn krónunni ársfjórðungslega. Sú aðgerð skekkti gengið verulega þar sem verðlag rauk upp með fallandi gengi krónunnar og hleypti vísitölunni á flug vitanlega. Þannig töpuðu íslendingar á hækkuðum lánum og verðlagi í verslunum milljarðatugum í hvert eitt sinn. Hlutabréf bankanna seldust þar að auki á hærra verði samhliða þessum aðgerðum bankanna. Þannig keyptu og seldu þessir „höfðingjar“hlutabréf sín í bönkunum á víxl, enda með innherjaupplýsingar í farteski sínu.Það er með ólíkindum að þessir böðlar skuli enn ganga lausir. 

Icesave.

Stefán Már Stefánsson lagaprófessor mun vera sá lögspekingur á Íslandi sem þekkir reglur og lög Evrópusambandssins/EES hvað best. Hann ásamt öðrum góðum lögmanni, Lárusi Blöndal hrl., hefur skrifað einar 5 greinar þar sem þeir rekja það hverjar skuldbindingar eru í lögum og reglum um bankastarfsemi á þessu svæði og bankarnir störfuðu eftir undir árvökulu auga ráðherra bankamála honum Björvini . Þeir hafa lagt fram skír rök fyrir því að engin skuldbinding er á íslenska skattgreiðendur umfram það sem er til í innistæðutryggingasjóðnum. Það gildir jafnvel þó að í ljós kæmi að bankarnir hefðu vanrækt að greiða sinn hlut í sjóðinn. Sömuleiðis komast þeir með lagarökum sínum að því að þó svo að hér hafi verið ákveðið að við greiddum úr sjóðum skattgreiðenda til að bæta íslenskum innistæðueigendum upp í topp innistæður sínar, gerir okkur ekki heldur skuldbundna við þá bresku eða hollensku.

Þessi rök þeirra hefur enginn hrakið með neinum lögskýringum. Það eina sem hefur heyrst gegn þeim eru upphrópanir slagorðasmiða.Þetta segir okkur að við getum róleg farið að ráðum Davíðs Oddssonar frá því í upphafi, að við, skattgreiðendur, eigum ekki að borga skuldir óreiðumanna í útlöndum sem þeir stofnuðu til í gegn um einkafyrirtæki sín.

Þeir sem telja sig eiga kröfu á íslenska skattgreiðendur sækja auðvitað þá kröfu sína í gegn um dómstóla. Það er lögvarinn réttur þeirra eins og kemur fram í grein sem Jón Steinar Gunnlaugsson dómari skrifaði á dögunum í Morgunblaðið.