Færum bankana til fólksins

Þá er bara að vona að botninum sé náð. Nú liggur fyrir að finna leiðir út úr vandanum.

Það er ljóst að meginþorri Íslendingar hefur orðið fyrir talsverðu tapi á þessu bankagjaldþroti. Sumir hafa farið að ráðum ríkisstjórnarinnar og fjárfest í hlutabréfum til að fá skattaafslátt. Þessi hlutabréf eru núna einskis virði. Sumir fóru að ráðum bankanna og lögðu peninga inn í sjóði sem nú eru tómir. Sumir eru með verðtryggðar skuldir sem hafa hækkað á verðbólgubálinu og sumir eru með erlend lán sem hækka með fallandi krónu. Það er náttúrulega engin spurning að ríkið á að koma öllu þessu fólki til aðstoðar. Almenningur í landinu hefur tekið á sig umtalsverða kjaraskerðingu ásamt því að lífeyrisréttindi þeirra hafa skaðast með tapi lífeyrissjóðanna. Ekki hefur hins vegar verið hróflað við lífeyrisréttindum ráðherra og þingmanna.

Nú á ríkið að skipta bönkunum í tvo hluta 50% heldur ríkið eftir og 50% er skipt meðal landsmanna eftir einhverjum ákveðnum reglum. T.d. mætti undanskilja útrásarmennina, bankastjórnendurna og þingmenn (þar sem þeir settu reglurnar). Síðan þegar bankarnir eru orðnir að söluvöru aftur þá gætu einstaklingarnir selt bréfin sín eða fengið af þeim arð. Við verðum að líta til þess að ríkissjóður hefur enn ekki tapað á þessu brambolti öllu en það hafa einstaklingar gert.